به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان‌رضوی، در این برنامه که سمیرا قیومی نویسنده، منتقد، پژوهشگر و منتقد ادبی مهمان آن بود با نقد داستان «من دختری قوی هستم» اثر محمد خاوری، «برای شیر کاکائو» اثر امیر حسین میرزایی و داستان «بیست و پنج سالگی» اثر علی خاتمی همراه شد.

سمیرا قیومی دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران و عضو هیئت علمی دانشگاه، درباره طرح خطی گفت: طرح خطی چه به نویسنده و چه به منتقد کمک می‌کند که اگر داستان مشکل یا نقصی دارد مشخص شود تا نویسنده آن را رفع کند. در واقع طرح خطی کوچک شده داستان است و یک جمله متشکل از فعل و فاعل و مفعول دارد. مثل «پسرک روزنامه فروشی که اسم روزنامه را فراموش کرده بود» که طرح خطی داستان «یحیی» است.

در داستان می‌توان سوال‌های مخاطب یا منتقد و نداشتن منطق را در طرح خطی پیدا کرد. زمینه سازی، یا نیاز به گسترش دادن داستان، داشتن منطق داستانی قوی و باگ‌های داستان هم مشخص می‌شود.

نویسنده کتاب «حکایت آفتاب گردان» درباره اسم‌خارجی در داستان گفت: نویسنده برای آوردن اسم خارجی در داستان باید دلیل یا منظوری داشته باشد چرا که اسم در داستان فضاسازی می‌کند. اسم ما را به مکان داستان می‌برد و اتمسفر ایجاد می‌کند و حتما باید یک نیاز داستانی پشت آن باشد.                                                                        

نویسنده مجموعه کتاب‌های «خونه‌ت کجاست؟» افزود: ما می‌توانیم داستان را با ابهام شروع کنیم اما نمی‌توانیم با ابهام آن را تمام کنیم. اگر خواننده داستان در انتهای داستان از خیلی اتفاقات و ماجراها سر در نمی‌آورد، اشکال آن از سوی نویسنده است و در بسیاری مواقع خیلی از نویسندگان نوجوان و جوان فکر می‌کنند ابهام دلیل بر قوت داستان است یا موجب جذاب شدن داستان می‌شود. یعنی ما از جهان‌هایی حرف می‌زنیم که دیگران به درک آن نمی‌رسند در حالی‌که بزرگترین داستان نویسان جهان، نقطه مبهمی در داستانشان وجود ندارد. شاید مخاطبان، درک‌های متفاوتی از داستان داشته باشند؛ اما نکته ابهام ما متفاوت نیست. فقط دریافت‌های متفاوتی از داستان داشته‌ایم.

صد و بیست و هفتمین انجمن نویسندگان نوجوان آفتاب در فضای مجازی و با حضور ۱۷ نفر از اعضاء خود، در ساعت ۱۹ به پایان رسید.